Je kent het gevoel vast — je zit met je partner aan tafel, maar eigenlijk spreek je langs elkaar heen. Of het gesprek ontspoort steeds in kleine ruzies, terwijl het toch om iets kleins gaat. Klinkt herkenbaar? Nou, helaas maakt bijna elk koppel precies dezelfde fout zonder het te beseffen. En nee, het heeft niet per se te maken met communicatievaardigheden of tijd tekort.
Wat is die fout dan?
De grootste valkuil is simpel: de veronderstelling dat je partner je gedachten en gevoelens *vanzelf* begrijpt. Je verwacht dat wat jij voelt of denkt ook voor hem/haar logisch is. Terwijl dat alles behalve vanzelfsprekend is. Mijn collega in het café noemde het laatst “de stille miscommunicatie” — iets wat sluipenderwijs relaties ondermijnt.
Waarom gebeurt dit zo vaak?
- Routine maakt je blind: na jaren samen ga je denken dat je alles ‘gewoon weet’ over de ander.
- We stappen te snel in oplossingen: “Dit fixen we even” zonder te checken of je partner dat ook zo ervaart.
- Overwaardering van non-verbale signalen: je denkt dat een blik of zucht genoeg zegt, maar dat kan makkelijk verkeerd vallen.
En ja, lijkt misschien een open deur, maar zo vaak gaat het mis. Mijn buurvrouw vertelde dat zij en haar vriend maandenlang iets onuitgesproken lieten, simpelweg omdat ze “dacht dat hij het al wist”. Resultaat? Spanningen die nergens op sloegen.
Oké, en hoe los je dit dan op?
Gelukkig is het geen rocket science. Hier een paar tips die mijn vrienden zijn gaan toepassen — en serieus, het helpt echt:
- Check bewust je aannames: vraag jezelf af: “Heb ik echt uitgesproken waar ik mee zit?”
- Gebruik simpele, heldere taal: geen hints of sarcasme, maar eerlijk zeggen wat je ervaart.
- Plan kleine check-ins: even dagelijks of wekelijks vragen “hoe gaat het echt?” — dat voorkomt veel misverstanden.
- Geef ruimte voor verschillen: accepteer dat je partner anders denkt of voelt — zonder meteen te willen veranderen.
Ik snap dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is. Soms voelt het ongemakkelijk om die dingen uit te spreken — maar het kan relaties redden. En andersom — wanneer het wél lukt om dat patroon te doorbreken — krijg je ineens veel meer begrip en rust.
Waarom blijven we dan steken?
Misschien komt het doordat het zo simpel lijkt… maar juist die eenvoud maakt het lastig. We verwachten te veel van de ander én van onszelf. Misschien is het ook een beetje de culturele nuchterheid hier in Nederland — oplossen en doorgaan, zonder al te veel woorden. Maar ja, soms moet je juist even stilstaan en praten.
In ons chatgroepje hadden we hier laatst een pittige discussie over. Mijn neef zei dat hij liever een stevige ruzie heeft waarin alles op tafel komt, dan maandenlang aanmodderen. Niet iedereen is het daarmee eens, maar de kern blijft: we moeten het gewoon *weten* van elkaar, niet gokken.
Probeer het zelf eens
Misschien herken jij dit bij jezelf? Neem vanavond eens de tijd om iets uit te spreken wat je anders voor je houdt. Niet om een hoogdravende relatie-therapie te starten, maar gewoon zoals het is. En kijk wat er gebeurt — soms is het gewoon genoeg om het uit te spreken.
Heb je zelf zo’n ervaring? Deel ‘m hieronder! Of bewaar dit artikel voor het moment dat je het nodig hebt. Want wie weet help je er niet alleen jezelf, maar ook je partner mee.
In het kort: de grootste fout is denken dat je partner alles al weet. En ja, soms is het zo simpel als een eerlijk gesprek. In ieder geval: check het maar eens.
